شیرین

اینکه خداوند رحمان اسرار خود را به بنده ای بیاموزد

وبعد دهان اورا به بندد،کاملا بی معنی است.

خداوند رحمان هرکاری را که انجام می دهد براساس حکمت است .

بندگان عموما" دونوع هستند:

 یکی آن دسته که به دنبال کسب معلومات دین می روند .

و دیگری آن دسته که زحمت این کار را به خود نمی دهند .

چون خداوند رحمان هیچ بنده ای را به حال خود نمی نهد ،

بنا براین به بنده ای اسرار خود را می آموزد

تا او به دیگران گوش زد کند .

امااکثر مردم غافلند (هم  الغافلون)

و این غفلت مردم است که دهان بدگان خاص خداوند را میبندد

 و نمونه بارز آن علی (ع)است که

غفلت مردم آن بزرگوار را مجبور کرد که برسر چاه برود و با چاه سخن گوید .